Oddam na przechowanie moje myśli,
mój światopogląd i moje tajemnice.
Co noc szukam w odmętach snu
właściwej ścieżki, która zaprowadzi mnie,
tam gdzie powinnam znaleźć
nie podarowaną mi możliwość wyboru.
Słucham nieznanych głosów
przyjmując ich rację.
Zdzieram maskę z twarzy
tylko w samotności.
Jeszcze mnie spalą na stosie
za zdradę tradycji.
Codziennie oddajesz jakieś mysli na przechowanie, wybory są, gorzej z ich dowolnością. Wierszyk anemiczny i nie bucha kolorytem jesieni. Będą następne, idzie jesień ;-).
OdpowiedzUsuńT.B.
Wierszyk nie bucha kolorytem jesieni??? A dlaczego mialby buchac? Czy to jesienny wiersz, ma w tytule 'jesien'? Dziwaczny zarzut.
OdpowiedzUsuńMnie sie bardzo podoba Twoja tworczosc, Matyldo, ale ze sie kiepsko znam na poezji, za to lepiej na uczuciach, dlatego moge jedynie odniesc sie do zyciowosci zawartej tresci. Mysle, ze wiele osob odczuwa podobnie, ale oczywiscie przyznac sie moga tylko przed samymi soba, na osobnosci, lub anonimowo.
A dlaczego chcesz oddac swoj swiatopoglad na przechowanie? Uwiera Ci?
Chihiro: czasem czuję się jak jak malowany ptak, a społeczeństwo polskie nie toleruje odmienności. Mam odwagę prezentować swoje zdanie, ale ostatnio wolę milczeć. Mój światopogląd jest dla wielu nie do przyjęcia, to mieszanka ateizmu, hedonizmu i nonkonformizmu.
OdpowiedzUsuńNo cóż, ja już trochę zapomniałam, jak jest w Polsce, ale co prawda to prawda, niełatwo jest tam być ateistą. Ale ty nie poddawaj się, dobrze jest mieć swój światopogląd i się go trzymać, olać co mówią inni. Co ci tak naprawdę mogą zrobić?
OdpowiedzUsuńA wiersz bardzo ładny:)
Oj niestety jest jak piszecie - Ty i La_Polaquita :( Jakis czas temu doszlam do wniosku, ze nigdzie nie czulam sie tak dyskryminowana jak w Polsce, przez Polakow. Jako ateistka, ale wierzaca w reinkarnacje, wegetarianka i osoba, dla ktorej dobra materialne nie maja az tak wielkiego znaczenia, jak to wiekszosc Polakow uwaza. I w ogole jako osoba, ktorej nie obchodzi, co mysla o niej inni. To dla wielu nie do przyjecia :(
OdpowiedzUsuń