Oto słowa, które są ważne. Jak wielu z nas przeżywa podobny stan euforii, który towarzyszy podczas obcowania z książkami. Skąd pochodzą te cytaty? Sądzę, że niektórym wydadzą się znajome. Niektórzy już wiedzą, jakiej książce poświęcam teraz swój czas i już od samego początku wiem, że ten czas na pewno nie będzie stracony. Po lekturze V. Woolf nadszedł czas na prawdziwy literacki deser.
.............................................................................................................................................................
"Siadam na kanapie, rozglądam się i uświadamiam sobie, że od dawna szukałem tego miejsca. Szukałem na świecie takiego właśnie cichego zakątka. Lecz do tej pory było to jedynie tajemnicze wyimaginowane miejsce. Nie mogę jeszcze uwierzyć, że ono naprawdę istnieje. Zamykam oczy, biorę oddech i wchłaniam je w siebie jak delikatną chmurkę. Wspaniałe uczucie. Powoli głaszczę kremowy pokrowiec kanapy. Wstaję, podchodzę do pianina, podnoszę pokrywę i delikatnie kładę palce na lekko pożółkłych klawiszach. Zamykam pokrywę i chodzę po starym dywanie z wzorem winnych gron. Poruszam staromodną klamką okna. Zapalam i gaszę lampę stojącą. Oglądam kolejno obrazy na ścianach. A potem znów siadam na kanapie i zaczynam czytać. Skupiam się na książce.”
..............................................................................................................................
„Wchodzę samotnie w świat pomiędzy kartkami książki. To moje ulubione uczucie.”
Pięknie napisane- Jak ja marzę o cichym zakątku do czytania:)))) Staram się skupić nad tekstem a w tle okrzyki mojego Smyka- ijo ijo, który chce być strazakiem - tylko się przenoszę z książka z kąta w kąt z Juniorem na ręce i muszę uważać, by zębów sobie nie wybić na porozrzucanych zabawkach. Junior co chwila oślinionymi rączętami dobiera się do książki ( ząbkuje) i łapie za kartki, których szelest tak uwielbia ( mam nadzieję, że to mu tak zostanie:)Te cytaty obudziły moje tęsknoty za chwilą wytchnienia, bycia czasem sam na sam z książką- ale tak się nie da - już nie- i dobrze. Żadna z moich mam powórkowych nie czyta- bo ponoć się nie da- mi jeszcze się udaje:) mimo czasem naprawdę ekstremalnych warunków.Dlatego nie czekam na samotność i ciszę- przystosowalam się do istniejących warunków. Tak też jest pieknie.Pzdr
OdpowiedzUsuńWidze, ze "Kafka..." Ci sie podoba :)))
OdpowiedzUsuń