stosik na jesień

Uzbierało mi się książek. Różnych. Z bibliotek i własnych. Mam nadzieję, że większość przypadnie mi do gustu. Od dołu:

1. „Sprzysiężenie Osłów” John Kennedy Toole (pożyczyłam z ciekawości),
2. „Podróże z Herodotem” Ryszard Kapuściński,
3. „Zdesperowane kobiety postępują desperacko” Halina Pawlowska (spodobał mi się tytuł),
4. „Mężczyzna idealny” Michal Viewegh (tytuł obiecujący, bo w rzeczywistości takowy chyba nie istnieje),
5. „Złodziej i psy” Nadżib Mahfuz (chcę poznać noblistę z 1988 r.),
6. „Bieguni” Olga Tokarczuk (najwyższy czas sięgnąć znów po Tokarczuk, pożyczyłam książkę jakiś tydzień przed przyznaniem jej nagrody Nike, miałam nosa),
7. „Czas Czerwonych Gór” Petra Hůlová,
8. „Norwegian Wood” Haruki Murakami (jeden z ostatnich zakupów książkowych, nasz wielki Murakami, cieszę się, to mało powiedziane),
9. „Morderstwo w Madingley Grange” Caroline Graham (prezent od miłego znajomego),
10. „Dzienniki Gwiazdowe” Stanisław Lem (skusiła mnie nowa kolekcja Gazety, a Lema cenię bardzo za „Solaris”).

Oprócz stosiku pod ręką wciąż leżą :

„Natchnieni Bieszczadem. Antologia poezji” – książkę otrzymał mój mąż od znajomego wydawcy, ciekawie wydana, z licznymi fotkami malarstwa i rzeźby związanej z Bieszczadami.

„Czysta anarchia” Woodego Allena – wstyd się przyznać, ale po kilku przeczytanych opowiadaniach mistrza Allena książkę odłożyłam, unikałam, ale jeszcze robię do niej podejście. Już zdecydowałam, że wolę W.A. oglądać, niż czytać. Jednakże jeszcze spróbuję.

„Imię w ciemności” Renata Šerelyté – aktualnie czytam. Wątki kryminalne z lirycznymi wspomnieniami narratorki, pani detektyw prowadzącej śledztwo w sprawie zabójstwa pięknej siedemnastolatki. Urokliwy obraz litewskiej krainy, gdzie narratorka przeżyła wciąż wspominaną młodzieńczą miłość, od której nie może się uwolnić. Czytam i przenoszę się do tej krainy, proszę się nie śmiać, w której czuć klimat iście z Mickiewicza. Bo pachnie prowincją, pachnie Litwą.

„...Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;

Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą
Zieloną...”